Al vroeg in de ochtend zat ik afgelopen week in de auto richting Schiphol. Dee benen voelden goed en door de overwinning in de IJsselloop een dag ervoor, had ik zin om op trainingsstage mijn goede vorm nog verder te verbeteren. Na een reis van zestien uur veranderde de omgeving van woestijn landschap met grote cactussen naar een bosrijke omgeving. De twee uur dat wij van Phoenix naar Flagstaff reden ging de weg slechts enkele keren naar beneden, maar veelal omhoog. Bordjes langs de weg gaven aan hoe hoog wij ons bevonden. 4000, 5000, 6000 feet. We komen steeds hoger, tot het moment dat de grote berg Humphreys Peak zich opdoemde in het landschap. Een welverdiende beloning na een lange reis.
Door het tijdsverschil was het deze week s ’nachts nog niet altijd prettig. Midden in de nacht ben je klaar wakker en je komt daarna weer slecht in slaap. Het middagdutje na de ochtendtraining daarentegen slaap je zo vast dat je het gevoel hebt dat je midden in de nacht wakker wordt gemaakt. Het lijf moet echt wennen aan het tijdsverschil.
Dinsdagochtend zat ik al om 6.00 uur aan het ontbijt, om vervolgens om 9.30 uur lekker de eerste loopmeters te kunnen maken. We besloten gezamenlijk te gaan lopen, zodat de rest van groep die nog niet de prachtige trail paden van Flagstaff kenden, ze konden verkennen. Als een gids wees ik de rest van de groep de weg rondom de Universiteitscampus, op slecht een steenworp afstand van ons hotel. Ik liep een uurtje en mijn benen voelden lekker aan. Het is heerlijk om het lijf in beweging te krijgen na een dag daarvoor alleen maar gezeten te moeten hebben tijdens de reis.
Na de middag slaap heb ik nog een duurloopje gedaan van 45 minuten, rondom Buffelo Park. Het park ligt in een prachtige omgeving aan de rand Flagstaff. De bergwand waar je tijdens de training tegenop kijkt laat je heel klein voelen. De paden in Buffelo Park kan je vergelijken met het gravel van een tennisbaan. De gravel ondergrond helpt je heerlijk in een runnershigh te komen, het ritme van je passen voelt heerlijk aan. In het park staat om de kwart mijl een bordje zodat je exact weet hoe hard je loopt, al moet ik zeggen dat dit alleen voor de Amerikaanse atleten en Engelse atleten geld, want ik kijk gewoon op mijn GPS horloge hoeveel kilometers ik per uur loop. De hoogtetraining helpt ook niet mee om de rekensom tijdens de inspanning van kilometers naar naar mijlen per uur te maken.
Op woensdag deden we een lange duurloop en die ging al behoorlijk lekker. Het draaide gemakkelijk, hoewel ik nog wel even moest wennen aan de warmte en de heuvels. De lucht is hier heel droog en je voelt dat aan je ademhaling tijdens het lopen. Veel drinken is dus ontzettend belangrijk, want door de droge wind en de warmte staat het zout op je lichaam na het trainen.
Donderdag ochtend vertrokken we op tijd naar Buffelo Park voor onze eerste interval training. De omstandigheden waren erg goed, een lekker zonnetje en weinig wind. Op het programma stond 20 minuten inlopen, daarna 5×60 seconden versnellingen en vervolgens 7×6 minuten tempo, van 17 naar 18 kilometer per uur. Die eerste tempo’s waren erg wennen. Ik moest dus wennen aan de hoogte en dat merk ik dan vooral aan mijn ademhaling, want mijn benen voelden erg goed. Pas na de vierde herhaling begon ik lekker te draaien en automatisch liep ik steeds sneller. Ik eindigde de laatste herhaling op 3.15 minuten per kilometer. Een super training in de benen.
Na mijn middagdutje liep ik heel rustig nog 45 minuten samen met Havard, mijn trainingsmaatje en kamergenootje uit Noorwegen. De teller stond zo op 33 kilometer die dag! Maar er staat nog heel wat moois op het programma. Zo deden we aterdag een baantraining van 15 keer een 1000 meter en deze zondag een lange duurloop. Aan het eind van volgende week doe ik weer verslag van mijn trainingen. Blijf dus op de hoogte van mijn ontwikkelingen en lees mijn blog deze site!
Gert-Jan