Nog minder dan een week en dan is het zover. Dan loop ik de marathon in Praag (Tsjechië). Ik kijk er ontzettend naar uit om daar te starten, nadat ik eerst komende donderdag vanuit Flagstaff terugvlieg naar Nederland. Hier heb ik dan een trainingskamp van ruim drie weken op hoogte gehad. Het wordt dus eigenlijk de koffer uitpakken en weer inpakken, maar als ik thuis ben staat er nog wel iets meer gepland. Ik ga nog even loslopen en me laten behandelen. Ook heb ik nog een gesprek met mijn sportpsycholoog om even de marathon door te nemen qua mentaal traject. En dan denk ik dat ik er honderd procent klaar voor ben.
Hier in Amerika doe ik dus mijn laatste voorbereidingen. Op hoogte en daar moest ik de eerste week nog wel wat aan wennen, omdat het alweer een tijd geleden was dat ik op hoogtestage ben geweest. In het begin hebben we het dan ook echt heel rustig aangepakt. Het plan was echter wel om direct een goed aantal kilometers te lopen, omdat komende zondag de marathon natuurlijk al is. Het was vooral belangrijk om veel rustige kilometers te lopen en daarmee goed te acclimatiseren.
“In Flagstaff heb ik een extra tempotraining per week erbij gedaan”
Het duurde wel een dag of vijf tot zes voor ik me echt optimaal voelde, maar op zich ging het hier gewoon iedere week beter. Normaal in Nederland doe ik tegenwoordig twee tempotrainingen in de week. Hier op hoogte en op trainingskamp heb ik natuurlijk iets meer rust, dus heb ik een extra tempotraining per week erbij gedaan. Tussendoor deed ik dan best wel lange duurlopen. De eerste week had ik 185 kilometer en afgelopen week 175 kilometer. De week daarvoor liep ik er ook een behoorlijk aantal. Deze week is natuurlijk wat rustiger.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Na mijn reis naar Amerika had ik nog wel wat klachten, dus daarvoor heb ik wat massages nodig gehad om de spierspanning er weer af te halen. Die vlucht had er behoorlijk ingehakt en mijn bekken stond iets scheef. Gelukkig konden we ons hier bij de fysiotherapeut van het Zweedse team laten behandelen. Die heeft alles goed recht gezet. Dat was dus ook een pluspunt. Vanaf toen ging iedere training hartstikke lekker.
Zo heb ik zondag nog een duurloop gedaan van dertig kilometer. Dat ging heel gemakkelijk, ondanks de harde wind, best wel hoge temperaturen en natuurlijk de hoogte. Dat voelt altijd wel zwaarder dan in Nederland. Zo’n dertig kilometer hier kun je misschien wel vergelijken met vijf tot zes kilometer extra in Nederland. Mijn langste duurloop was 35 kilometer. Al met al is het tot nu toe een heel goed trainingskamp geweest. Nu is het alleen nog zorgen dat ik heel goed uitrust de komende week. Dat betekent dat ik één dag ga trainen en dus even helemaal gas terugneem. Niet veel tempotrainingen en rustige duurlopen doen.
“Het is fijn dat Luc aan mijn zijde is tijdens de marathon”
En dus komt die marathon nu snel dichterbij. Luc Schout gaat mij daar hazen. Hij is hier ook en is ook super fit. Samen met hem heb ik nog wat trainingen gedaan, een duurloop en een tempotraining. Dat was hartstikke leuk. Het is fijn om te weten dat hij aan mijn zijde is tijdens de marathon. Dat geeft me veel vertrouwen.
Wat die marathon me gaat brengen is lastig in te schatten. Het is natuurlijk altijd spannend en ik weet ook niet zo goed wat ik moet verwachten, dus ik heb eigenlijk geen echte tijd in gedachten. Wel heb ik mezelf voorgenomen om mezelf echt te begrenzen, waardoor ik echt rustig start en voor een negatieve split ga of vlak de wedstrijd uit kan lopen. Zondag kon ik na negentig minuten nog heel gemakkelijk door versnellen. Dat is wat ik tijdens de marathon ook erg graag zou willen.
Gert-Jan
